An Bás nó an Ghlóir ag fanacht ar na Gaeil i gCaerdydd

Tá daoine na Breataine Bige ana-chosuil lenár ndaoine féin cois Laoi. Agus siadsan ag dul go maith, táid i gcónaí ag labhairt faoi chomh mór atáid. Agus siadsan ag dul go dona, táid is gcónaí ag caint faoi chomh tragóideach é an scéal, seacht uair níos measa ná aon tubáiste riamh. Athraíonn na nótaí, ach leanann an port go deo.

Agus is iontach é. Tá trí thír sa ndomhain ina bhfuil an rugbaí mar chreideamh na daoine, agus is iad an Nua-Shéalainn, an Afraic Theas Bhán agus an Bhreatain Bheag. Tá airgead a dhóthain ag na tíortha móra, ach níl amháin a saoirse féin ag na Breatnaigh bhochta. Níl acu ach an rugbaí, agus bíonn a n-imreoirí i gcónaí á ghoideach uathu ag daoine eile. Ó lucht an rugbaí sraithe ins na laethanta imithe, nuair a d'imigh Terry Holmes nó Jonathan Davies thuaidh ag imirt ar son an phingin in ionad na glóire, agus le déanaí ón Fhrainc, agus sparáin mhóra na gclubanna mór ansin. Tuilleadh faoi sin níos déanaí.

Cé gurb iadsan Seaimpíní na Sé Náisiún anois, agus don triú uair as seacht mbliana, tá croithe na mBreatach istigh ina mbróga arís. Theipeadar i rith camchuairte an tSamraidh agus arís ins na cluichí sa bhFómhar, tá a leath-chulaí amach gortaithe don seasúr agus tá a n-imreoirí is fearr ag imirt thar sáile. Bíonn siad cráite tuirseach nuair a fhillean said abhaile agus faitíos gearr i gach croí Breatnaigh go bhfuil scríosadh, agus fíor-scríosadh, i ndán dóibh an bhliain seo.

Ag tosnú le cuairt na nGael an Satharn seo chugainn. Tá an tuairim amach gurb é an cluiche seo an cluiche is tábhachtaí do Declan Kidney ón am ar cheapadh é sa gcéad uair mar choitseálaí na hÉireann. I ndáiríre, bíonn gach cluiche a n-imríonn na Gaeil an cluiche is tábhachtaí do Kidney. Deirtear go bhfuil sé ró-dhílis lena imreoirí, agus go bhfuil easpa radharc aige ó thaobh an rugbaí ionsach. Ach tá Kidney tar éis Jamie Heaslip a cheapadh mar chaptaen na foirne in ionad Brian O'Driscoll, agus a gcéad cáibíní a thabhairt do Simon Zebo agus Ian Gilroy, cúnna na gcliathán, in ionad roghanna níos coimeádaí mar Keith Earls nó Andrew Trimble.

Tá todhchaí na hÉireann dorcha, ceart go leor. Is léir anois go bhfuil an ghlúin órga thart anois, agus an t-aon dóchas fágtha ná go seasfaidh sláinte an Drisceoileach go dtí Camchuairt na Leon, mar tá sin tuilte aige ar a leithéid. Nuair a n-imeoidh Jonny Sexton go dtí an Fhrainc imeoidh roinnt eile ina dhiaidh, mar bheidís siad go léir ina n-amadáin thofa dá gcuireadh an méid airgid sin ar reic dóibh agus go ndiúltóidís é. Bhí an IRFU sásta go leor fánacht siar ó chumacht an margaidh nuair a thóg Laighin na h-imeoirí Chonnacht. Táid ar tí fáil amach go gcasann an rotha mór i gcónaí.

Agus níl na h-imreoirí imithe fós. Dá n-imreoidís cluiche i ndiaidh cluiche, seans go mbeidh seasúr maith ag na Gaeil tar éis an saoil. Caithfear éirigh in aghaigh na Breataine Bige ceart go leor ach dá n-éireoídís, tá Sasana agus an Fhrainc acu sa mbaile. Is iad Sasana rogha na coitianta agus thugadar scríosadh ceart do na Gaeil Lá 'le Pádraig seo caite i Twickenham, ach seans ann go dtabharfaidh Sasana bata is bóthar do na Albanaigh bhochta an Satharn seo chugainn agus go dtíocfaidh an bua mór isteach i gcinn na Sasanach. Agus má n-éiríonn leis an Gaeil luíochán a chur ar na Sasanaigh i mBleá Cliath ocht lá ina dhiaidh, osclóidh an seasúr go maith os a gcomhair ansin.

Seasann nó titeann gach rud leis an tús i gCaerdydd, ar cheann de na páirceanna rugbaí is fearr agus is draíochta sa domhan mór. Bíonn an lucht tacaíochta ag seinnt a gcuid cainticeanna roimh an cluiche, idir Delilah nó Fir Harlech. Téann banna na Reisiminte Rioga na Breataine Beaga amach, agus an saighdiúir singil Williams Jenkins ina cheannaire acu, mar i gcónaí. Is blásta an ócáid é agus, pé scéal na Gael an seasúr seo, is ionach go leanann an sean-Chomortas glórmhar stáiriúil ar aghaidh sa ré gránna gairmiúla seo.

Scoth an Heineken, Spreas na Sé Náisiún - Rugbaí na hÉireann ar an dhá Thaobh

Agus na Gaeil teipthe i gcoinne na Breataine Bige, agus teipeadh eile gan amhras i ndán dóibh sa bhFrainc an deireadh seachaine seo chugainn, tá lucht tacaíochta na rugbaí á cheistiú acu féin. Agus 'sé ceann de na ceisteanna a chuirtear, uaireanta mar seo, ná cén fáth go n-éiríonn na Gaeil chomh maith sa gCorrán Heineken agus chomh dona sa gCraobh Sé Náisiún? Cén fáth go bhfuil tír ann cosuil leis an mBreatain Bheag narbh bhféidir rud ar bith a dhéanamh sa gCorn Heineken ach a n-imríonn mar deithe ar an ardán idirnáisiúnta?

Bhí sé deacair dul leis an rugbaí gairmiúla ar dtús in Éirinn, mar is eol ag éinne a gcuimhníonn ar ré Brian Ashton nó Murray Kidd. Ach tháinig an spórt chun cinn nuair a bhunadh an Corn Heineken, agus taitníonn an comórtas sinn leis na Gaeil níos mó ná mar a thaitníonn sé le aon tír eile.

Tá trí chuige na hÉireann 'sna cluichí ceathrú ceannais an Choirn Heineken anois, agus d'imir an ceathrú, Connachta, sa gCorn Heineken don gcéad uair riamh anuraidh. Agus cén fáth mar sin, agus an rugbaí intíre faoi bhláth, go bhfuil na Gaeil tar éis ruaigeadh eile a fháil ón mBreatain Bheag? Cá bhfuil an ceart?

Is dócha gurb scathán breagach ar stadas rugbaí na hÉireann é an Corn Heineken. Is deacair do na Gaeil glacadh le seo, agus na laethanta móra a bhíodh againne ag tacú le Laighin nó Mumha ar thóir an Choirn Heineken i ndúin stáiriúla na rugbaí cosuil le Biarritz, Glouscester, Leicester nó Toulouse leis na blianta. Ach má fheiceann tú níos giorra ar an scéal, tá fáisnéis ann nach raibh gaiscí sa gCorn Heineken, cé go rabhadar geal go leor, chomh sár-gheal sin gur chóir iad a sheinnt ar chlársaigh cheoil mar a sheinntear faoi láthair.

Arís; ní thaitníonn an Corn Heineken níos mó le éinne ná mar a thaitin sé leis na Gaeil. Tháinig sé ag an am ceart do na Gaeil, agus Sráth na hÉireann Uile, an chéad iarracht a rinneadh sa ré gairmiúla, ag titim as a cheile. Bhí an IRFU ar thóir comórtais a bheadh sa dara roinn taobh thiar an cluiche idirnáisiúnta, comórtas nach raibh ann in Éirinn, agus thit an Corn Heineken isteach ina n-ucht acu.

Cuimhnigh gurbh fhéidir leis na Cuigí éirigh mar a d'éiríodar mar ní raibh aon rud eile in iomaíocht leis. Ní raibh sean-chomórtas ann chun tarraigt ar dhilseacht na lucht tacaíochta. Níor tharla seo sa mBreatain Bheag, in a bhfuil an cultúr rugbaí is saibhre sa domhan mór amach ón Nua Sealainn nó an Afraic Theas.

Bhí coimhlint ghearr i rugbaí intíre na Breataine Bige. Deirtear i rith an Dara Cogaidh Domhanda gur thóg máthair mac thuas ar chnoc eigin Neath go dtí go mbreathnóidís beirt ar Swansea á scríosadh ag an Luftwaffe. Tá an coimhlint sin imithe anois, agus tá ar Neath agus Swansea imirt le cheile anois mar "Ospreys." Smaoinigh dá n-iarrfá ar Chill Ceannaigh agus ar Thiobráid Árainn imirt iomána le cheile mar fhoireann measca, báiste mar "Scoth na Siúire," abair - an dtaitníodh sin le mórán sa mbaile?

Tá cultúr rugbaí tíre cosuil le cnoc oighir - ní hé ach cuid beag de atá le feiceáil os comhair na mara. Tá cultúr rugbaí na Breataine Bige laidir go leo. Is oidhreacht na Breataine Bige é an rugbaí, tá sé istigh ina smior acu. Sin buntáiste atá ag an mBreatain Bheag i gcónaí.

Mar níl an rugbaí chomh mór in Éirinn mar a shílfeá. Seo anois a ré óir, níl aon amhras faoi sin. Ach níl an rugbaí i smíor na nGael, mar atá sé sa mBreatain Bheag nó san Afraic Theas nó i mbailte mhóra an rugbaí cosuil le Toulouse nó Gloucester.

Chomh maith le sin, an mbeidh na Gaeil ag éirí chomh maith sa gCorn Heineken mar a shílimid? An mbeadh na ceithre Chorn sin linn mura raibh na imreoirí thar sáile ann, imreoirí cosuil le Rocky Elsom, nó Dougie Howlett, nó Paul Warwick, nó Rua Tipoki?

Tá ré óir an rugbaí in Éirinn sa lá 'tá inniu ann, ach nílim cinnte fós an bhfuil an t-ór chomh geal mar a shílinn. Bhínn ar an tuairim gur chóir do na Gaeil éirí níos fearr, níos mó Craobh na Sé Náisiún a bheith acu agus na h-imreoirí a bhíodh acu le déanaí. Anois, táim ag fiafraigh ar éiríomar chomh maith mar ab fhéidir linn?

Seachas an n-imreoirí idirnáisiúnta, an mbeidh na ceithre Chorn ann, nó an titfeadh na Gaeil ins na babhta ceathrú ceannais, mar a thiteann siad chomh minic sa gCorn Domhanda?

Ábhar smaoineamh, agus sinne ag fanacht go h-uamhanach ar eachtraí sa bhFrainc oíche Dé Sathairn.

'Na Sé Náisiún Fós an Sheod is Gile ag an Rugbaí

Ná bac lies an Super 15, an Corrán Heino, an 3 Nations nó an Rabo Direct Pro 12. Níl aon chomórtas rugbaí níos fearr ná na Sé Náisiún, atá chun tosaigh arís an Sathairn seo chugainn i bPáras agus Dún Éideann. Níl aon chomórtas ina bhfuil an stáir níos saibhre, an ghlóir níos gile nó na cluichí níos draíochta ná na Sé Náisiún. Tá roinnt athraithe tagtha ar an gcomórtas le déanaí - teacht na h-imreoirí ghairmiúla, titim na hAlban, teacht na hIodáile - ach leanann an comórtas ar aghaigh, in aghaidh tonnta na stáire agus brú na bpáirithe tráchtála.

'Siad an Fhrainc rogha na coitianta chun an gcomórtas a bhuaigh, agus ní haon ionadh é. Más cluiche na h-uimhreacha amháin é an spórt idirnáisiúnta, chuirfí an corrán díreach cois Seine agus ní n-imríodh sé riamh an chathair iontach sin. Is féidir leis an bhFrainc dhá fhoireann a chur sa gcomórtas agus níorbh í an fhoireann deireanach é a dara XV.

Bhí an tuairim amach go bhfuil fadhbanna na bhFrancach istigh ina gcloigne féin. Gurbh iad féin a námhaid is measa, idir clampar lena cheile, an duine curtha níos tábhachtaí ná an fhoireann, an cathú atá os a gcomhair i gcónaí an rud is baolaigh a dhéanamh in ionad an rud is cliste, mar bíonn an ghlóir níos tábhachtaí leo ná an bua.

B'fhíor é tráth, ach ní fíor anois é sa ré gairmiúil seo. Tá an-iomarca treanálaithe acu anois chun stop a chur ar sin. Feach ar mar a n-athraíonn na Francaigh a bpríomhroinn sa bpaca agus uair a chlog caite, chun tairbh nua a chur isteach agus an scian a chasadh. Tuigeann siad an ghairmiúlacht ceart go leor sa bhFrainc.

Cailleann na Francaigh roinnt cluichí ar an taobhlíne. B'fheadair go ndeacaigh siad chomh fada sa gCorn Domhanda mar a chuadar anuraidh in aghaidh a dtreanálaí, in ionad lena chabhair. Ach tá fearr ina cheannaire orthu anois, Phillippe Saint-André, atá i bhfad níos dáiríre ná mar a bhíodh Marc Lièvremont, agus ní miste a rá agus go mbeidh a foireann is fearr ar an bpáirc ag na Francaigh gach uair a n-imreoidh siad.

Maidir leis na Gaeil, tá an chead duine don Tríonóid Naofa imithe anois, agus seans maith nach bhfeicfear arís é. Ba é an t-imeoir rugbaí is fearr ar chaith geansaí glas na hÉireann riamh é Brian O'Driscoll - tá a oidhreacht chomh glan simplí sin.

Agus an Drisceolach imithe, beidh Paul O'Connell ina chaiptean, agus is togha chaiptean é. Tá seans ag na Gaeil an comórtas a bhuaigh, má theipeann ar na Francaigh. Tá na Gaeil laidir go leor i gcúl na clibirte, agus Stephen Ferris, Seán O'Brien agus Jamie Heaslip chomh maith le éine eile sa gcomórtas. Bíonn sealbh na liathróide tábhachtach go leor sa lá 'tá inniu ann, agus 'siadsan tríur na buachaillí ab fhéidir an cogadh talaimh a bhuaigh.

Tá ar na Gaeil dushlán na Fraince a ghlacadh sa bhFrainc, áit nár éirigh leis na Gaeil ach ar trí uair riamh. Má theipeann ar na Gaeil ansin, beidh a seans beo fós mar beidh ar na Francaigh dul go Dún Eideann agus Caerdydd, áiteanna nár thaitin leo mórán sa stáir.

Bheadh seans maith ag an mBreatain Bheag mura bhfuil siad chomh scríosta le fir ghortaithe mar atá siad. Ach tá siad searbh go leor ins na gleanna tar éis an chailleadh in aghaidh na Fraince sa gCorn Domhanda agus seans níl ach aon chluiche amháin os a gcomhair an bhlian seo, cuairt na Fraince ar lá deireadh an chomórtais. Ciníocha in aghaidh a cheile, gaiscí le déanamh ar ghearraí na glóire agus blás binn an díoltais san aer - a leitheoir, cá heile a gheofá comórtas cosuil leis?