Filleadh Keano

Ní h-amháin nach bhfuil mórán measa ar an sacar sa mblag seo, ach uairteanta déantar iarracht droch-íde a thabairt dó. Ach a leitheoir dílis, beidh mise, tusa agus gach mac máthar san áit chéanna oíche anocht - os comhair na teilifíse ag breathnú ar ITV, agus ag súil le deatach bán ag teacht ó shimléar Martin O'Neill agus an fear spóirt is mó clú air in Éirinn, Roy Maurice Keane.

Dúirt Dion Fanning, tuairisceoir sacair an Sindo, rud éigin súimiúil ar an bpodchraoladh Second Captains an seachtain seo caite. Dár leis, is cuma cé hé ina bhainisteoir foirne na hÉireann. Más cros-síolrú idir Bill Shankley agus Brian Cody é, ní fhéidir leis Glen Whelan a dhéanamh ina Liam Brady, ná Darren O'Dea a dhéanamh ina Phaul McGrath.

Mar sin, an rud is tábhachtaí don mbainisteoir nua ná go spreagróidh sé samhlaíocht an phobail, go dtógfadh sé blás ládasach Bhóthair Lansdún istigh san Aviva agus go gcuirfeadh sé nuacht agus cúrsaí foirne Poblachta na hÉireann i lár an aonaigh arís.

Agus ar m'anam, nach é an spreagadh samhlaíochta nuair atá Roy Keane ag teacht ar áis chuig an FAI a cháin sé chomh dian is chomh minic? Agus an bua is mó, an bua a ndéanann an beart seo chomh draíochta, ná go bhfuil Keane ag filleadh ach nach mbeidh sé ina bhainisteoir. Is é Martin O'Neill, fear atá meas air ó cheann ceann na tíre, a mbeidh ina bhainisteoir. Más an Néilleach amháin a bheadh ann, beidh an pobal sacair résúnta sásta. Ach tá aithne agus tuairim, go maith agus go dona, ag gach chuile duine ar Roy Keano agus, cé go mbeidh sé i scáth an Néilligh, bí cinnte go mbeidh áire ar gach duine ar an gCorcaíoch.

Dúirt Eamon Dunphy go bhfuil seans ann go dtarlóidh tubáise traenach, go gcríochnófar gach rud le deora sillte ar gach thaobh. Agus má tá a fhíos ag éinne ar tubáise traenach, is ag Dunphy é.

Ach is cuma - is é cad a tharlóidh idir an tús agus an scrios a mbeidh súimiúil, spraoiúil agus ábhair cainte os comhair gach pionta in Éirinn.

Nuair a scríobh Julie Burchill a beathaisnéis ar David Beckham, thuig sí rud nach dtuigtear go mór maidir le sacar sa lá 'tá inniú inn. Is saigheas soap opera é, agus tá an soap opera beagnach gach rud chomh tábhachtaí ná an imirt agus na cluichí. I Roy Keane, tá JR Ewing, Cúchulainn agus an Incredible Hulk measca suas le cheile. Tá an Spailpín ag tnúth go mór leis an gcraic, agus túsa chomh maith, a leitheoir. Túsa chomh maith.

Ní Scaipfear Sceimhle Saipan Go dTí Go bhFoghlaimeofar a Cheachtanna

Scríobh Malachy Clerkin 3,500 focal san Irish Times Dé Sathairn ar eachtaí Saipan deich mbliana ó shin, nuair a d'fhág Roy Keane foireann na hÉireann - nó nuair a tugadh bainisteoir na hÉireann bata is bóthar dó, mar a shíltear freisin. Scríobh Malachy nach bhfuil orainn nuair a bhfeicimid siar ach gáire náireach a dhéanamh.

Níl an cheart aige. Tá ceachtanna Saipan tábhachtach fós, ó thaobh bainisteoireachta, ó thaobh dualgais, ó thaobh meon na Gael - agus b'fhéidir ó thaobh pleidhcíochta an FAI freisin.

Ar an gcéad dul síos, ó thaobh más duine Mick nó duine Roy thú, is léir anois nach raibh an cheart ag ceachtar acu. Sin ceann de na fáthanna go bhfuil Saipan spéisiúil fós. Ba fíor-thragóid í - bhí toradh eachtraí Saipan i bhfad níos measa ná peacaí na bpríomh-aisteoirí.

Theip ar Mick McCarthy mar bhainisteoir i Saipan. Deirtear nach bhfuil ball foirne amháin níos tábhachtaí ná ball foirne eile, ach ní fíor é sin, agus níorbh fíor riamh é. Caithfear bainisteoir breitheamh a dhéanamh idir deacracht duine mar duine, agus bua imirithe an duine. Agus nuair atá an bua imirthe sách láidir, déantar eiseacht.

Smaoinigh ar Jack Charlton, agus an clú aige mar fear smachta. Chuir Jack David O'Leary ón bhfoireann ar dtús chun a cheannaireacht a dhéanamh soléir os comhair na foirne, ach nuair a bhí deacrachtaí óil ag Paul McGrath bhris Charlton gach riail chun McGrath a thógáil slán. Thuig Charlton tábhacht McGrath ina fhoireann, agus mar sin rinne Charlton gach iarracht ar son McGrath.

Ba é teipeadh McCarthy nár thuig sé tábhacht Keane ina fhoireann féin. Seachas Keane, beidh gach duine acu ag breathnú ar an gCorn Domhanda sa mbaile ar an teilifís. Bhuaigh Roy Keane cluichí ina aonar sa bhfeachtas chun an gCorn Domhanda 2002.

D'aimsigh Jason McAteer an cúl buaite in aghaidh na hÍsiltíre, ach ba é Keane a bhuaigh an cluiche nuair a rinne sé scrios ar Marc Overmars, scrios a thaispeán do na hÍsiltírigh nach mbuafaidís tada bog i mBleá Cliath. Nuair a d'aimsigh McAteer a chúl, cá ndéacaigh sé? Chun Roy Keane, croí agus anam na foirne.

Ba cheart do Mick McCarthy tuiscint gurbh é sásamh Roy Keane a chéad cloch ar a phaidrín. Ba chuma an costas, caithfear Roy a choimead sásta. Theip ar sin, agus bhris gach rud eile as sin amach.

Theip ar Keane freisin. Níor thuig Keane - nó níor bhac leis - go bhfuil dualgas ar bhall foirne glacadh le cad atá ar súil leis an bhfoireann go léir. Níl air aonú leis, agus tá go deimhin air glacadh leis. Tá an duallgas sin níos láidre arís nuair atá an ball foirne ina chaptaen. Níor thuig - nó arís, níor bhac - Roy Keane go raibh an fhoireann níos tábhachtaí ná a shásamh féin, agus is smál go deo ar a shaothar peile é.

Tá eachtraí Saipan spéisiúil ó thaobh meoin na nGael mar ba é Roy Keane ar duine de na gcéad laochra Gael nár shíl go raibh an dara áit ceart go leor, go raibh an craic níos tábhachtaí ná an bua, gurbh chóir bheith i gcónaí ag gabháil leithscéal go bhfuil bacach Gaelach anseo leis na h-uaisle.

Bhí an Tíogar Ceilteach faoi lánsheol nuair a tharla Saipan, agus thug Roy Keane ceannaireacht duinn ins na blianta roimh Saipan conas a dul fúinn i measc na h-uaisle. Thaispeán Roy Keane go raibh Gael gach cuid chomh maith le aon duine eile, agus ní chóir do Ghael fanacht taobh thiar an dorais as seo amach.

Feictear oidhreacht Keane i bhfoirne rugbaí na hÉireann anois, idir na cúigí agus an fhoireann náisiúnta féin. Dúirt Ronan O'Gara agus Brian O'Driscoll beirt go minic ar an meas atá acu ar Roy Keane. Bhuail Roy Keane slí cróga nua amach agus lean na sluaite ina dhiaidh.

Scríobh Malachy Clerkin "if there’s a lasting legacy from Saipan that exists away from the barstool and the broken dreams, it’s that the FAI is inarguably a more serious outfit now than it was then" - má tá oidhreacht mharthanach ó Shaipan, amach ó thithe tábhairne agus brionglóidí briste, is ea go bhfuil an FAI gan amhras níos dáiríre ná mar a bhíodar ansin. Gan amhras? Tógfaidh an Spailpín an ceann sin le gráinnín salainn.

Seacht mbliana tar éis Saipan, bhí seans ag an FAI bualadh marfach a bhuail ar an ndallamullóg, nuair a chuir Thierry Henry a lámh ar an liathróid. Cad a rinne siad? Ar chuir siad dlí nua os comhair FIFA a chuirfeadh stop ar an ndallamullóg, a chuireadh éiric nua ina aghaidh, a thógadh gaiscíocht ar ais sa sacar?

Níor chuir. D'iarradar ar Sepp Blatter Poblacht na hÉireann a dhéanamh mar an 33ú fhoireann ag an gCorn Domhanda, agus chuireadh náire ar an náisiúin nuair a bhris Blatter ag gáire ag caint faoi. 33ú fhoireann. Ní dhéanfadh Blatter gáire in aghaidh Roy Keane - sin í an dífríocht.

Liam Ó Brádaigh - An Tírghráthóir

Má n-éiríonn le Poblacht na hÉireann i gcoinne na Seoirsia oíche amárach i bPáirc an Chrócaigh beidh deich pointe buaite acu ó dhó-dhéag, an tús is fearr i gcomórtas idirnáisiúnta sacar le sé bhliain, tuairim. Agus má n-éiríonn siad i gcoinne na Bulgáire i bPáirc an Chrócaigh beidh cos amháin acu ar an eitleán chuig an gCorn Domhanda san Afraic Theas i 2010. Sé seo go leir tar éis an lá náire sin ins an Chipir dhá bhliain ó shin. Agus an ceist atá i gcloigín bhur Spailpín maidir le seo go léir ná: cén fáth nach bhfuil an t-aiséirí seo á cheiliúradh ag na meáin?

Deirtear le fada nach bhfuil aithne ar fáidh i measc a dhream féin, agus is fíor é. Feach ar chás Liam Uí Bhrádaigh, leas-bhainisteoir foirne na Poblachta faoi láthair. Bhí sé faoi bhrú ag an meáin maidir le Andy Reid - arís! - agus bhris foighne an Bhrádaigh. D'iarr sé ar na meáin meas a bheith acu ar a dtír féin. Ar chuir sé seo náire orthu? Níor chuir. Scríobhadar gurbh fear garbh é an Brádach agus eisean ag tabhairt amach dóibhsean.

Dó-chreidte. Nach bhfuil fios acu cé hé an Brádach? Nach bhfuil fios acu cé hé Giovanni Trapattoni féin? Táid ag tabhairt amach faoi go bhfuil a fhoireann leadránach; nach bhfuil fios acu gurbh é Trapattoni féin an fear a chuir an stíl catenaccio ar an domhan? Nach raibh fáilte mór acu roimhe nuair a cheapadh é? An dóigh leo gurbh é seo rud nua leis, in ionad an stíl ceanán céanna ar iomraíodh a fhoirne Juventus ina ré glóire ins na h-ochtóidí? An bhfuil aithne acu ar an stáir nó ar a n-obair féin?

Pé scéal é Trapattoni, cén fáth nach bhfuil aithne acu ar an mBrádach, fear dár sliocht féin? An t-imreoir Gaelach is fearr riamh, níos fearr ná Keane, ná McGrath, ná Giles. Bhí an Brádach ina rí óg i Highbury ag deireadh na seachtóidí, ach ní raibh sé sásta. Ba mhaith leis an dúshlán a ghlacadh sa tír ina iomraíodh an sacar is fearr sa domhan mór, sa srath Serie A na hIodáile.

Bhog an Brádach ó Shasana go dtí an Iodáil agus bhuaigh sé an srath le Juventus, agus Giovanni Trappatoni ina bhainisteoir orthu. D'aimsigh an Brádaigh níos mó cúl i mbliain amháin ins an Iodáil - 1980, sílim, ach nílim cinnte - ná duine eile sa srath. Bhí ocht gceann acu. Ná bígí ag caint liomsa faoi sacar leadránach.

Ach amach as sin go léir bhí Éirinn i gcónaí i gcroí an Bhrádaigh, agus bhí cuid ina chonartha i gcónaí go ligfeá saor é ar son na hÉireann. Bhí a áit dúchais chomh tábhachtach sin do.

Lig an Brádach an imirt uaidh le fiche bliain, tuairim, agus bhí dhá phost breátha boga aige, ag tréanáil na stócaigh ag Arsenal agus ag bladaráil ar an teilifís. Ach chonaic sé a tír i bponc agus - cé nár dúirt sé tada faoi - sílimse féin go raibh sé ró-chrua do. Mar sin, d'fhág sé Billo agus Gilesey agus amach leis ar áis ar son an geansaí glas, ag dul chomh fada le Manchester chun iarraidh ar Stephen Ireland go deas bog an rachadh sé ar ais ag imirt le Poblacht na hÉireann. Stephen Ireland, peileadóir nár chóir do bhróga an Bhrádaigh a ghlanadh!

Cén buíochas a dtugann an tír do? Faic tada. Ach tá súil agam nach mbacann an Brádach ró-mhór le seo. Tá a dhualgais á dhéanamh arís aige ar son na Éireann, agus is é sin an rud is tábhachtaí. Guíonn an Spailpín rud amháin - go maithe an seanfhear uasal sin, Giovanni Trapattoni, a shean-imreoir tar éis é an thabhairt don tír mhí-bhéasach seo, gan aithne againn ar an ndifríocht idir an seoid agus an salach.






Technorati Tags: Gaeilge, spórt, sacar, Giovanni Trapattoni, Liam Brady, Liam Ó Brádaigh

Teacht Giovanni, Teitheadh Céille na hIriseoirí?

An iad na Gaeil an cine is soineanta sa domhain mór? Ag éisteacht leis an raidió um tráthnóna, agus Giovanni Trapattoni ceapaithe mar bainisteoir nua foirne sacair Poblachta na hÉireann, bhí sé cosuil le bheith sa chathair Vaiticín agus Papa nua ceapaithe. Habemus curatorem!, a d'fhoilsigh an Cairdinéal Des Cahill ón mbalcóin, agus thug an náisiún a mbeannacht do.

Ait go leor, dár leis an Spailpín Fánach. Níl fios ceart agamsa an bhfuil orm féin atá an locht, nach dtuigim mo thír ná mo ghluin i gceart le déanaí. Bhí John Delaney, ceannaire an FAI, agus Ray Houghton, ceann de na sáreolaithe a chur Giovanni Trapattoni isteach ina phost nua, mar aoithe ag Des Cahill ar a chlár raidió, agus an triúr acu ag gáire mar páistí ar Lá na Nollag. B'fhéidir le do scríobhnóir dílis tuiscint cad ba thaobh áthais Delaney agus Houghton - ní fhéidir Eamon Dunphy an maide a thabhairt dóibh as seo amach agus a fhear féin ceapaithe - ach bhí áthas Cahill níos deacra a thuiscint. Seans go raibh áthas air ar son na hÉireann, agus bainisteoir breá nua aicí anois. Ceart go leor - más gnathduine é Des Cahill. Ach is iriseoir é Des Cahill, agus tá dualgas air na ceisteanna crua a chur amach, agus a chosa a choinneál ar an dtalamh.

Cé go bhfuil naoi chraobh déag buaite ag Trapattoni, agus cé gur éirigh leis ina thír féin agus thar sáile, an bhfuil seans ann go bhfuil Trapattoni ró-shean don bpost? An chóir duine níos óige a chur isteach? An mbeadh níos mó ocrais ar duine níos óige, níos mó foinn oibre air, níos mó diabhail? Níl móran measa ag na h-óige ar an seanduine go ginéarálta, ach fágaim le huacht go bhfuil an meas is lú ag imreoirí ghairmiúla sacair ar lucht na gruaige léithe. Nuair a bhíodh Trap faoi bláth a ré mar bhainisteoir, bhí an chuid is mó imeoirí na hÉireann sa chliabhán, má bhí siad sa saol ar chur ar bith. Dár leo níl mórán dífríocht idir Giovanni Trappatoni ná Giovanni Boccaccio - nach iontaisí iadsan go leir a mhic?

Deirtear gurbh fhearr paidir chugat ná dhá phaidir i do dhiaidh, agus mar sin tugaim gach deá-ghuí don mbainisteoir Giovanni ina phost nua. Tá súil agam go dtaitneoidh Éirinn leis, agus go maithfidh sé Liam Ó Brádaigh tar éis na roinnt bréag - más fior - a d'inis an Brádach do maidir le gairmiúlacht an FAI. Cé fios - b'fhéidir go bhfuil croí Giovanni trí thine maidir le conas ar thit cúrsaí amach leis agus an Iodáil le linn a ré bainisteoireacht a thíre féin, agus ba bhreá leis, níos mó ná aon rud éile, a dhíoltas a bhaint amach - ach táim féin fós in amhras faoin scéal go leir. Feicim an easpa talainne atá ag foireann Poblachta na hÉireann i lár na páirce, an méid ina mbraitheann an fhoireann ar Stephen Ireland nó ar Lee Carsley nó an boicín breá ramhar sin, Andy Reid, agus ní feicim féin conas a gcuirfidh Giovanni Trappatoni féin síoda ar ghabhair bhocht na hÉireann.





Technorati Tags: Gaeilge, spórt, sacar, Giovanni Trapattoni